கண்கள்,காதுகள்,மூக்கு மற்றும் கை, உடலின் வெவ்வேறு அங்கங்களே. உடல், சமுதாயத்தின் ஒரு அங்கமே. சமுதாயம், மனித குலத்தின் ஒரு அங்கமே. மனித குலம் இயற்கையின் ஒரு அங்கம். இயற்கை, இறைவனின் ஒரு அங்கம். நவீன கல்வி முறையின் தாக்கத்தினால் தான், மனிதன் தனது அங்கங்களை தவறாகப் பயன்படுத்துகிறான். ஒருவர் பெறும் அனைத்து கல்வியும் சமுதாயத்தின் நலனுக்காகப் பயன்படுத்தப் பட வேண்டும் என வேதங்கள் போதிக்கின்றன. வேதங்கள், ஸர்வ லோக ஹித ரதஹ ( ஒருவர் சமுதாயத்தின் சேவையில் ஈடுபடவேண்டும்) என்கின்றன. ஸர்வஞானோப ஸம்பன்னஹ ( ஒருவர் ஞானத்தின் ஒரு பொக்கிஷமாக இருக்க வேண்டும்), மற்றும் ஸர்வ ஸமுதித குணைஹி ( ஒருவர் நற்குணங்களை வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும்). கல்விக்குப் பிறகு, ஒருவர், சமுதாயத்தின் நலனுக்காகவும், உலகம் அனைத்திற்காகவும் உழைக்க வேண்டும். தனது குடும்பம் மட்டுமே மகிழ்ச்சியாக இருக்க வேண்டும் என்று குறுகிய உணர்வினைக் கொண்டு இருத்தல் கூடாது. உலகம் இல்லை எனில் குடும்பம் ஏது? மனிதனும், அவனது குடும்பமும், சமுதாயத்தையும், ஏன் உலகனைத்தையுமே சார்ந்ததாகும். எனவே, தனி மனிதனும், குடும்பமும், உலகம் பாதுகாப்பாகவும், பத்திரமாகவும் இருந்தால் மட்டும் தான் சந்தோஷமாக இருக்க முடியும்.