உங்களது வார்த்தைகளை வைத்துத் தான் நீங்கள் மதிப்பிடப் படுகிறீர்கள். ஒரு அரசன், வேட்டைக்குச் சென்றபோது, வெகு தூரம் சென்று விட்டதால், அவனது பரிவாரங்கள், அவரைத் தொடர முடியவில்லை. அந்தக் காட்டுப் பாதையில், அவர் ஒரு குருடரைக் கண்டார்; அவரிடம் சென்று, ‘’ அய்யா! அன்பானவரே ! இங்கு யாராவது சென்றதைப் பார்த்தீர்களா?’’ என்று கேட்டார். அதற்கு அந்தக் குருடர், ‘’ இல்லையே’’ என்று கூறினார். சில நிமிடங்களுக்குப் பிறகு, மந்திரி அந்தப் பக்கமாக வந்து, அதே மனிதரை ‘’ ஏய் சகோதரா! இங்கு யாராவது சென்றதை கவனித்தீர்களா?’’ என்று கேட்டார்; அவருக்கும் அதே பதில் தான் கிடைத்தது. தளபதி அந்த மனிதரைப் பார்த்ததும், ‘’ ஏய் ! முட்டாளே! யாராவது இந்தப் பக்கம் சென்றதைப் பார்த்தாயா?’’ என்று கேட்டார்; இறுதியாக ஒரு சிப்பாய் அங்கு வந்து, ‘’ ஏய் ! ஒன்றுக்கும் உதவாத குருட்டுப் பயலே ! உன் நாற்ற வாயைத் திறந்து, இந்த வழியாக யாராவது வந்தாரா என்று சொல்லேன் ! ‘’ என்று கத்தினாராம். கடைசியில் அந்த ராஜாங்க மத குரு அங்கு வந்து,‘’ அன்புச் சகோதரனே ! தயவு செய்து, யாராவது இந்த வழியாக வந்தார்களா என்று கூறுங்களேன் ‘’ என்று கேட்டபோது, அவர், ஒரு அரசர், ஒரு மந்திரி, ஒரு தளபதி, மற்றும் ஒரு சிப்பாய் அந்த வழியாக வந்து, இதே கேள்வியைத் தான் கேட்டார்கள் என்று பதிலளித்தாராம். ஒவ்வொருவரது பேசும் முறை, அவர்களது தகுதியையும், குணாதிசியத்தையும் இவ்வாறு வெளிப்படுத்தியது.