தேசம் என்பது ஒரு வெறும் நிலப்பரப்பு மட்டும் அல்ல; அது குடிமகன்களின் ஒரு கூட்டத் திரள் ஆகும்.தேசங்கள் முன்னேற வேண்டும் என்றால், அவற்றின் குடிமக்கள், ஒழுக்கம், நெறிமுறை மற்றும் ஆன்மீகப் பண்புகளை அபிவிருத்தி செய்து கொள்ள வேண்டும். குடிமக்களும், தலைவர்களும் இந்தப் பண்புகளை, சிறு வயதிலிருந்தே கடைப் பிடிக்கவில்லை என்றால், அவற்றை வளர்த்துக் கொள்ள முடியாது ! இளம் பிராயத்திலிருந்தே ஒருவர் தார்மீகமான செயல்களில் ஈடுபடவில்லை என்றால், வாழ்க்கை அர்த்தமற்றதாகி விடும். நவீன கால மாணவர்களால் தங்களது வாழ்க்கைகளை சீர்திருத்திக் கொள்ள முடியவில்லை. எனவே, மாணவர்களின் வாழ்க்கைகளை உருவாக்குவதில் பெற்றோர்களும், ஆசிரியர்களும் ஒரு முக்கிய பங்கு ஏற்க வேண்டும். முதன் முதலில், அவர்கள், மாணவர்கள் எவ்வாறு தங்களது தீய குணங்களை விட முடியும் என்பதை ஆராய வேண்டும். எவ்வாறு ஒரு பாறை, ஒரு சிற்பியால் செதுக்கப் பட்ட பின்,போற்றுதலுக்கும், மரியாதைக்கும் உரிய ஒரு விக்ரஹமாக ஆகிறதோ, அவ்வாறே, மாணவர்களும் சரியான சூழ்நிலையில் வளர்க்கப் பட்டால், இலட்சிய குடிமகன்களாக ஆகி விடுவார்கள். மாணவர்களிடம் உள்ள நல்லவை மற்றும் கெட்டவைகளுக்கு, ஆசிரியர்களும், பெற்றோர்களுமே பொறுப்பாவார்கள்.