தியாக உணர்வே, ஒவ்வொரு சேவகனுக்கும் முன்முதல் தேவையாகும். தியாக உணர்வின் உத்வேகம் இன்றி, உங்களது சேவை போலித்தனமாகவும், ஒரு வெற்றுச் சடங்காகவுமே இருக்கும். உங்கள் சட்டையின் மேல் ,ஸ்கார்ஃபை, நீங்கள் அணிந்து கொள்வது,அதை வெகு விரைவில், கழட்டி விடுவதற்காகவே !

ஸ்கார்ஃபை, கழட்டியவுடன், அனைவரையும் நேசித்து, அனைவருக்கும் சேவை ஆற்ற வேண்டும் என்ற பொறுப்பிலிருந்து நீங்கள் விடுவிக்கப் பட்டு விட்டீர்கள் என்று நீங்கள் நிம்மதி அடைகிறீர்கள். இப்படிச் செய்வது, நீங்கள் ஒரு நாடகத்தில் , ஸ்கார்ஃபை, அணிந்து கொண்டு , பின் கழட்டி விடுவது என்று தாற்காலிகமான ஒரு பாத்திரத்தை நடிப்பதைப் போன்றதாகும். தியாக உணர்வை, உங்கள் இதயத்தில் ஆழமாகவும் , தெளிவாகவும், ஆத்மார்த்தமாக ஆக்கிக் கொள்ளுங்கள். ப்ரேமையே இறைவன்; ப்ரேமையை அபிவிருத்தி செய்து கொண்டு, அதைக் கடைப்பிடிப்பதன் மூலமே, அவனை வெல்ல முடியும். எந்த குயுக்தியாலும் அவனை வசப்படுத்த முடியாது; இறைவனது ஆணைகளை, அதாவது அனைவரையும் நேசிக்க வேண்டும், அனைவருக்கும் சேவை செய்ய வேண்டும் என்ற அவனது ஆணையைப் பின்பற்றினால் மட்டுமே, அவன் தனது அருளைப் பொழிவான். இவ்வாறு செய்யும் போது, நீங்கள் மிகவும் அதிகமாக நேசிக்கும் உங்களுக்கே தான், நீங்கள் அதிகமாக சேவை ஆற்றிக் கொள்கிறீர்கள் ! ஏனெனில், அப்போது தான் இறைவனது அருள் உங்களைச் சூழ்ந்து கொண்டு, நீங்கள், முந்தைய அனைத்து அனுபவங்களை எல்லாவற்றையும் விட அதிகமான வலிமை உள்ளவர்களாக ஆக்கப் படுகிறீர்கள்.