அனவரிடத்தும், சகோதர மனப்பாங்கினை அபிவிருத்தி செய்து கொள்ளுங்கள். தெய்வம் ஒன்றே.ப்ரேமையும் ஒன்றே. உண்மையான ப்ரேமை,ஜாதி, நிறம்,குலம் ஆகியவற்றிற்கு அப்பாற்பட்டது.சத்யம் ஒன்றே. குறிக்கோளும் ஒன்றே. ஏனெனில், அனைத்து மார்க்கங்களும், ஒரே தெய்வத்திடம் தான் கொண்டு சேர்க்க வேண்டும். அப்படி இருக்கையில், உங்களது சகோதரர்களுடன், நீங்கள் எவ்வாறு சண்டையிட முடியும்? நீங்கள் எப்படிப் பட்ட முறையான வழிகளில் அதாவது, துன்புற்றோர், நோயாளிகள், பசியால் வாடுபவர், பாமரர், வீடற்றோர், உடையற்றோர் ஆகியர்களுக்கு சேவை ஆற்றுவதில், உங்களது சக்தியையும், செல்வத்தையும் செலவிட வேண்டும் என்பதை, நமது கலாசாரம் வலியுறுத்துகிறது. சக்தியையும், செல்வத்தையும், படாடோபம், பழிவாங்குதல், போட்டியிடுதல் மற்றும் உலகியலான வெற்றிகளுக்காகச் செலவிடுவதை அது கண்டனம் செய்கிறது. செல்வத்தை அறக்கட்டளையைப் போல ஏற்று, மனிதரில் சகோதரத்துவத்தையும், இறைவன் பால் தந்தை உணர்வையும் வளர்க்கப் பயன்படுத்த வேண்டும். இறைவன் பாலோ அல்லது தன் மீதோ ஒருவருக்கு உள்ள நம்பிக்கையைக் குலைக்கும் வண்ணம் எதையும் செய்யக் கூடாது என்று தெளிவாக அது வரையறுத்துள்ளது. நம்பிக்கை என்பது ஒரு இளம் செடியைப் போன்றது; அதற்கு நீங்கள் அளிக்க முடியும் எல்லா ஊட்டமும் தேவையே.