தனது அலகில் மீனை வைத்துக் கொண்டு இருக்கும் வரை, காக்கைகள் , கழுகை விரட்டிக் கொண்டே இருக்கும்.அவை, அதனது வாயிலிருந்து மீனைப் பறித்துக் கொள்வதற்காக விர்ரென்று பறந்து வரும். அந்தப் பறவை, சிறிது நேரம் இளைப்பாறுவதற்காக எங்கு அமர்ந்தாலும், அவை அதை விரட்டும். இறுதியாக, அது ,அந்த மீனின் மீது உள்ள பற்றுதலை விட்டு விட்டு, அதை தனது அலகில் இருந்து கீழே போட்டு விடுகிறது; காக்கைகள் அதன் பின்னால் பறந்து சென்று, கழுகை விட்டுச் சென்று விடுகின்றன.எனவே, புலனின்பங்களை விட்டு விடுங்கள்; லோப,மோஹ, மத, மாத்ஸர்யங்கள் எனும் காக்கைகள் பறந்து போய்விடும். இறுதி அறை கூவல் வரும்போது, நீங்கள் அந்தப் பயணத்திற்குத் தயாராக இருப்பதற்கு ஏற்றவாறு, இப்போதிலிருந்தே, பற்றின்மையைக் கடைப்பிடியுங்கள். அது எப்போது நிகழும் என எவரும் அறியார். இல்லை என்றால், அந்தத் தருணத்தில், நீங்கள் கட்டிய வீடு, நீங்கள் குவித்த செல்வம்,நீங்கள் ஈட்டிய புகழ், நீங்கள் வென்ற அற்பமானவைகள் போன்றவற்றை எண்ணி, கண்ணீர் வடித்துக் கொண்டு இருப்பீர்கள். இவை அனைத்துமே தாற்காலிகமானவையே என்பதைப் புரிந்து கொள்ளுங்கள். நீங்கள் எங்கு சென்றாலும், உங்களுடனேயே இருக்கும் இறைவன் மீது பற்றுதலை வளர்த்துக் கொள்ளுங்கள். இறைவனுடன் நீங்கள் வாழ்ந்த வருடங்களே வாழ்க்கை எனக் கணக்கிடப்பட வேண்டும், மற்றவை எல்லாம் கணக்கில் வாராதவையே.