மூன்று விதமான பக்தி உள்ளது.விஹங்கா முறையில், ஒரு மரத்தில் உள்ள கனிந்த ஒரு பழத்தைக் கொத்த வரும் பறவையைப் போல, பக்தனும் கூட பொறுமையே இன்றி, அவர் வெளிப்படுத்தும் அந்தப் பொறுமை அற்ற தன்மையினால், அவர்,கையில் பற்றிய பழத்தை நழுவ விட்டு, அதை இழந்து விடுகிறார். மர்கட முறை என்பது, ஒரு குரங்கு, ஒரு பழத்தைப் பறித்து விட்டு, பின்னர் மற்றொரு பழத்திற்கு ஆசைப்பட்டு, அதைப் பறித்து இழுப்பதால், நிலை தடுமாறி, எந்தப் பழத்தை வைத்துக் கொள்வது என்று புரியாமல் தவிப்பதைப் போன்றது. அதைப் போலவே, இப்படிப் பட்ட பக்தன், தயங்கித் தயங்கி, தனது குறிக்கோளைப் பலமுறை மாற்றிக் கொண்டே இருப்பதால், வெற்றி பெறுவதற்கான அனைத்து வாய்ப்புக்களையும் இழந்து விடுகிறார். மூன்றாவதான, மிகச் சிறந்த முறை பிப்பிலிகா முறையாகும்; இதில், மெதுவாக ஆனால் சீராக இனிப்பை நோக்கிச் செல்லும் ஒரு எறும்பைப் போல, பக்தனும் நேராக, இறைவன் மீதுள்ள கவனத்தைச் சிதறவிடாது, அவனை நோக்கிச் சென்று அவனது அருளைப் பெற்று விடுகிறான்.