இந்த ஸ்தூல சரீரத்தில் உள்ள சைதன்யமே, மனிதன், புலன்களின் மூலம் உணரப்படும் பொருள்களிலிருந்து கிடைக்கும் சுகங்களை அனுபவிப்பதற்கு வழி வகுக்கிறது. உடல் மீதுள்ள பற்றுதலை விடுத்து, நிரந்தரமானவற்றை நாடும் திறன், மனிதனுக்கு மட்டுமே உள்ளது என்ற சத்தியம் ஒருமுறை உணரப் பட்டு விட்டால், சைதன்யத்தின் தெய்வீகத்துவம் தெளிவாகப் புரியும். பின்னர் . ஒவ்வொரு செயலையும் இறையார்ப்பணமாகக் கருத முடியும். கர்மா பின்னர் வழிபாடாகவே மாறி விடும். தன்னை, உடலுடன் இனம் காண்பது என்பது விலகி விட்டால், தனிமனித சுகத்தை அனுபவிப்பதற்காகவே செய்யப் படுவதாகத் தோன்றும் செயல்களை, இறையார்ப்பணமாகச் செய்யப் படும் செயல்களாக மாற்ற முடியும். இந்த தன்னலமற்ற உணர்வோடு செயல்கள் ஆற்றப் படும் போது, ஒருவர் விடுதலை உணர்வை பெற்று, விவரிக்க முடியாத ஆனந்தத்தை அனுபவிப்பார். உண்மையில் தன்னை உணர்தல் என்பதன் முதல் நிலையான புலனடக்கத்திலிருந்தே, இவை அனைத்தும் தொடங்குகின்றன. இதை ஒருவரது வாழ்க்கையின் இளமைப் பருவத்திலிருந்தே தொடங்க வேண்டும். இப்படிப் பட்ட இன்றியமையாத பயிற்சியைத் தொடங்குவதற்கு, ஒருவர் முதிய வயது வரைக் காத்திருக்கக் கூடாது. மரணம் வாசல் கதவைத் தட்டும் போதும், உற்றார் உறவினர் சூழ்ந்து புலம்பிக் கொண்டு இருக்கும் போதும், இறைவனைப் பற்றி எண்ணுவதற்கு நேரம் இருக்காது. இறைவனை நோக்கிய பயணத்தை இப்போதிலிருந்தே தொடங்குங்கள்.