ஒரு மனிதர்,உடல் பற்றில் மூழ்கி இருக்கும் வரை, எல்லாவிதமான துன்பங்களும், துயரங்களும் அவரை வாட்டி வதைக்கும். உடல் பற்றே, ஸங்கல்பங்களுக்கு மூல காரணம். எனவே தான் பகவான் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர், மனிதர்களை உடல் பற்றை விட்டு விடுமாறு வலியுறுத்தினார்.இந்தக் கூற்றிலிருந்து நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டிய முக்கியமான அம்சம், ஒவ்வொரு ஜீவராசியும் , வேற்றுமையில் ஒற்றுமையை அனுபவிக்க வேண்டும் என்பது தான். ஒரு தனி மனிதனின்றி ( வ்யஷ்டி), ஒரு சமுதாயம் ( சமஷ்டி) இல்லை. ஒரு சமுதாயமின்றி , ஒரு படைப்பு ( சிருஷ்டி) இல்லை. எனவே, இவை ஒவ்வொன்றும் இணைக்கப் பட்டவை; நாம் ஒரு தனி மனிதனின், பங்கைத் தெளிவாகப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். அதன் பிறகு தான் நாம் சமஷ்டியின் தத்துவத்தைப் புரிந்து கொள்ள முடியும்; அதுவே நம்மை சிருஷ்டியைப் புரிந்து கொள்வதற்கு இட்டுச் செல்லும். சிருஷ்டியைப் புரிந்து கொண்ட ஒருவர், பரமேஷ்ட்டியுடன் ( இறைவன்), ஒன்றரக் கலந்து விடுவார். வ்யஷ்டி தனி மனிதனைக் குறிக்கிறது;பரமேஷ்டி இறைவனைக் காட்டுகிறது. வ்யஷ்டி ( தனி மனிதன்), தன்னை உடலோடு இனம் கண்டு கொண்டு இருக்கும் வரை, அவர்கள் மிகவும் சாதாரணமான வாழ்க்கையை நடத்துவார்கள். உடல் பற்றை விட்டு விடுங்கள், பின்னர், நீங்கள் உண்மையிலேயே ஆத்மாவும், பரமாத்மாவும் ஒன்றே என்பதைக் காண்பீர்கள்.