ஆப்ரஹாம் லிங்கன், அமெரிக்காவில் மிகவும் ஏழ்மையான ஒரு குடும்பத்தில் பிறந்தவர். அவரது தாயார் நான்சி, அவரைப் படிக்க வைப்பதற்காகக் கடுமையாக உழைத்தார். லிங்கன் பள்ளிக்குச் செல்லும்போது, மற்ற சிறுவர்கள் அவரது உடைகள் மற்றும் ஏழ்மையைக் குறித்து எள்ளி நகையாடினார்கள். இதைச் சகித்துக் கொள்ள முடியாமல், லிங்கன் தனது தாயாரிடம்,’’ அம்மா! என்னுடைய சக மாணவர்கள் என்னை மிகவும் பரிகாசம் செய்கிறார்கள். தயவு செய்து எனக்கு நல்ல உடைகளை வாங்கித் தாருங்கள் ‘’ என்று வேண்டினார். அவரை தனதருகில் அணைத்துக் கொண்டு, அவரது தாயார், ‘’ மகனே! நமது குடும்பம் நல்ல நிலைமையில் இல்லை.ஒவ்வொருவருக்கும் உணவு அளிப்பதே கஷ்டமாக இருக்கிறது. இந்த நிலைமையில் நீ எவ்வாறு நல்ல உடைகளை எதிர்பார்க்க முடியும்? உனது நிலைக்கு ஏற்ப வாழ வேண்டும். வெகு விரைவில், உனது தகுதிக்கு ஏற்ற நிலையை நீ பெறுவாய். மற்றவர்களின் பரிகாசத்தினால் பின்வாங்காதே. தன்னம்பிக்கையுடன் வாழ். தன்னம்பிக்கையே எல்லா விதமான வெற்றிக்கும் மூல காரணமாகும்.’’ என்று கூறினார். இவ்வாறு அவள், அவருக்கு தைரியம் ஊட்டினார். அந்தத் தருணத்திலிருந்தே, லிங்கன் மிகச் சிறந்த தன்னம்பிக்கையை தனதாக்கிக் கொண்டு, தனது கல்வி மற்றும் செயல்களை, நேர்மையாகத் தொடர்ந்தார். அவர் ஒருபோதும் எதிலும் நிலை குலைந்ததில்லை. செல்வமும், சௌகரியங்களும் இல்லாமல் இருந்த போதும் கூட, தன்னம்பிக்கை என்ற கவசத்தை அணிந்து, அவர் வெற்றி வாகை சூடினார்.