ஒருவர் இறைவனை நாடாவிட்டாலும், சாந்தி, சந்தோஷம், சௌக்கியம் மற்றும் சுதந்திரத்தை நாட வேண்டும் அல்லவா? மனிதர்கள் இந்நாளில் இவற்றை நாடுவதும் இல்லை; அவற்றை எவ்வாறு பெறுவது என்று அறிந்து கொள்ள முயல்வதும் இல்லை ! பம்பரம் விடாமல் சுழன்று கொண்டே இருக்கிறது; அதற்கு ஓய்வே இல்லை; மனிதர்களும் எப்போதும் ஏங்கித் தவித்துக் கொண்டே இருக்கிறார்கள்; இந்தச் சுழற்சியிலிருந்து நிவாரணமே இல்லை. தற்சமயம் அவர்களுக்குக் கிடைக்கும் சாந்தி, சந்தோஷங்களும் கணப் பொழுதே இருக்கின்றன; இப்போது இருக்கிறது,அடுத்த கணம் சென்று விடுகிறது.துக்கம் சந்தோஷத்தை நிறுத்தி விடுகிறது; சந்தோஷம் என்பது துக்கமின்றி இருப்பதே அல்லாது வேறில்லை. பின்னர் ஒருவர் எதற்காக, இந்தப் பூமிக்கு பாரமாக பல ஆண்டுகள், வருடா வருடம் பெருத்த அளவில் அரிசி அல்லது கோதுமையை உட்கொண்டு, தனக்கோ அல்லது பிறருக்கோ, சாந்தி, சந்தோஷம் கிடைக்காமல் , வாழவேண்டும்? பெட்ரோமாக்ஸ் விளக்கு, தீவிரமாக காற்றை அழுத்திச் செலுத்தினால் மட்டுமே பிரகாசமாக எரியும்; உங்களது ஒளியும் கூட மங்கலாகவும், அணைந்து விட்டதும் போலவே இருக்கிறது. தீவிரமாக காற்றை உட்செலுத்துங்கள்; அதாவது, உங்களையே ஆன்மீக சாதனையில் ஈடுபடுத்திக் கொண்டு உங்களது மனதிலும் ஞான ஒளியை ஏற்றி, உங்களை அணுகும் அனைவர் மீதும் அந்த ஒளியைப் பரப்புங்கள்.