அடுத்த கணமே, வாழ்க்கை,புகழ்,பணம் மற்றும் பதவி ஆகியவற்றிற்கு என்ன நேருமோ என்பதைப் பற்றிய கவலை ஒவ்வொருவரையும் ஆட்டிப் படைத்துக் கொண்டு இருக்கிறது; த்வேஷம் மற்றும் பேராசையால் பற்றி இழுக்கப் பட்டு, பாதுகாப்பின்மை நானிலத்தைத் தொடர்ந்து கொண்டு இருக்கிறது. மனிதர்கள், தன்னம்பிக்கையின் சௌகரியத்தை இழந்து நிற்கிறார்கள்; தங்களது திறன் மீதே அவர்களுக்கு விசுவாசம் இல்லை; மற்றவர்கள் மீதும் நம்பிக்கை இல்லை. மனிதன் மட்டுமே இன்று மிகவும் மதிப்பிழந்தவனாக இருக்கிறான்; மற்றவை அனைத்தின் மதிப்பும் உயர்ந்து விட்டது. மனிதன் மலிவாகி விட்டான்; தண்டனையைப் பற்றிய எந்த அச்சமும் இன்றி அவனை, உதாசீனப்படுத்த முடிகிறது. அவன் தனது சொந்த மேன்மை அல்லது மதிப்பை அறியாதவனாக இருக்கிறான். தனது மிகச் சிறிய பணியைக் கூட, இறைவனது அருளைப் பெறுவதற்கான கருவியாக எப்படி உயர்த்துவது என்பதையும் அறியவில்லை. ஒவ்வொரு தோல்வி அல்லது ஏமாற்றத்தை, சரணாகதிக்கும் மற்றும் பக்தி சிரத்தையை வளர்ப்பதற்குமான பொன்னான வாய்ப்பாக, மாற்றக்கூடிய வழிமுறையையும், அறியாதவனாக அவன் இருக்கிறான். அவன் ,விலை மதிக்க முடியாத நேரத்தை, தனது சுயமரியாதையைத் தாழ்த்தி, உடல் மற்றும் மன வலிமையை பாதிக்கும், சிறுபிள்ளைத் தனமான செயல்களிலும், அற்ப சுகங்களிலும் வீணடிக்கிறான். ஒருவரது முன்னோர்கள் மற்றும் தாய்நாட்டின் தலைசிறந்த தலைவர்களின், மேன்மையான பாரம்பரியங்களுக்கு ஏற்றவாறு ஒருவர் வாழ்ந்து காட்ட முயற்சி செய்ய வேண்டும்.