அன்னை சுமித்ரையின் இரட்டைக் குழந்தைகளான லக்ஷ்மணனும், சத்ருக்னனும், அழுது கொண்டே தான் இந்த உலகிற்கு வந்தனர். சுமத்ரை என்னன்னவோ முயற்சிகள் செய்தாலும்,அவர்களின் ஆராத துயரத்தை சமாதானப்படுத்த முடியவில்லை.வசிஷ்ட முனிவர், பின்னர், லக்ஷ்மணனை ஸ்ரீராமனின் தொட்டிலிலும், சத்ருக்னனை பரதனின் தொட்டிலிலும் இடுமாறு அறிவுறுத்தினார். சுமத்ரை அவ்வாறே செய்தாள்;இருவரும் உடனே அழுகையை நிறுத்தி விட்டு, பாலைக் குடிக்கவும், தொட்டிலில் விளாயாடவும் ஆரம்பித்து விட்டதைக் கண்டாள்.முனிவர் , ‘’ சீரிய அன்னையே! ஒரு கிளை மரத்தின் அங்கமே. மனிதர்களும் தெய்வீகத்தின் அங்கங்களே,இறைவனை விடுத்து அவர்கள் வாழ இயலாது. லக்ஷ்மணன், ஸ்ரீராமருடன் சேரும் வரை அமைதியடையவில்லை; சத்ருக்னனால், பரதனை விட்டுப் பிரிவதை சகித்துக் கொள்ள இயலவில்லை.ஜீவாத்மா, தனது மூலாதாரமான பரமாத்மாவை விட்டுத் தனியே வாழ முடியாது. விலை உயர்ந்த ரத்தினங்கள் பதித்த தங்கக் கிண்ணத்தில் இட்டாலும் கூட, ஒரு மீன் தண்ணீரின்றி வாழ முடியாது. அதைப் போலவே, ஜீவாத்மாவும், தனது மூலாதாரமான பரமாத்மாவை அடையும் வரை, அமைதியின்றியே இருக்கும்.’’ என விளக்கினார்.