ஒரு விவசாயி நிலத்தை சுத்தப் படுத்தி, சமன் செய்து, கற்களையும், முட்களையும் நீக்கி, உழுது,தயார் செய்து,சாணியிட்டு வலுவேற்றி, நீர்பாய்ச்சி, உரமிடுகிறான். பின்னர் விதையிட்டு, நாற்று நட்டு, களையெடுத்து, மருந்து தெளித்து, காத்திருந்து அறுவடை செய்கிறான். பின்னர், அதைப் போரடித்துத் தூற்றி, தானியத்தை சேமித்து அடுக்கி வைக்கிறான்.இந்த பலவிதமான அனைத்து முறைகளும், வயிற்றிற்கு உணவளிப்பதற்காகவே.அதைப் போலவே, அனைத்து பசி,தாகம்,சுக,துக்கம்,துயரம் மற்றும் இழப்பு, துன்பம் மற்றும் கோபம், உணவு மற்றும் தாபம் அனைத்தும், இறைவனது சன்னிதானத்தை நோக்கி நாம் முன்னேறுவதற்கு உதவும் உந்துதல்கள் என, ஒருவர் உணர வேண்டும். உங்களுக்கு எப்போது இப்படிப் பட்ட மனப்பாங்கு இருக்கிறதோ, பாவம் உங்களது செயல்களை ஒரு போதும் களங்கப் படுத்தாது.பசி மற்றும் பொருட்கள் மீதான தாபமும் எந்தவிதமான ரூப,நாமமும் இன்றி மறைந்து விடும். அதே சமயம் , நீங்கள் இந்த தாபங்களை அதிக முக்கியமானதாக எடுத்துக் கொண்டால், நீங்கள் கண்டிப்பாக துயரத்தைப் பெறுவீர்களே அன்றி சந்தோஷத்தை அல்ல. சாந்தியைப் பெறுவது என்பது இயலாததாகி விடும்.