வாசனைத் திரவியங்களையோ அல்லது சந்தனக் கட்டை மூட்டையையோ ஏற்றிக் கொண்டு செல்வதால் ஒரு கழுதை, யானையாக முடியுமா?அது பளுவை வேண்டுமானால் பாராட்டலாம், ஆனால் நறுமணத்தை அல்ல! யானையோ பளுவை கவனிப்பதில்லை; அது இனிய நறுமணத்தை சுவாசிக்கிறது . இல்லையா? அதைப் போலவே, ஒரு ஆன்மீக சாதகரோ அல்லது பக்தரோ, களங்கமற்ற சத்யம்,நற்செயல்கள், இறைத் தன்மை மற்றும் புனித நூல்களின் சாரத்தையே ஏற்றுக் கொள்வார். அதே சமயம், வெறும் பாண்டித்யம்,கல்வி மற்றும் விவாதம் ஆகியவற்றிற்காக மட்டுமே வாதம் புரிந்து கொண்டே இருக்கும் ஒருவர்,தர்க்கத்தின் பளுவை மட்டுமே அறிவாரே அன்றி,சத்தியத்தின் நறுமணத்தை கை நழுவ விட்டு விடுவார்!இந்த உலகில் பலர், அவர்களது பரந்த அறிவை, தர்க்கங்களுக்காகப் பயன்படுத்தி,தாங்கள் உயர்ந்தவர்கள் என எண்ணுகிறார்கள்; இது மிகப் பெரிய தவறாகும்.அவர்கள் உண்மையிலேயே மிகக் கற்றவர்கள் என்றால், மௌனத்தையே, மதிக்கத் தக்க வழியாக ஏற்றிருப்பார்கள். சாரத்தைத் தேடுபவர்களுக்கு, சுமை ஒரு பொருட்டே அல்ல. வெறும் தர்க்கத்தை மட்டுமே உபயோகப் படுத்தினால், உருப்படியான எதையும் பெற இயலாது.இறைவனை இடையறாது நினைப்பதற்கு ப்ரேமை ஒரு மிகப் பெரிய ஆயுதமாகும். அந்த ஆயுதத்தை பாதுகாப்பாகவும், பலமுள்ளதாகவும் வைப்பதற்கு விவேகம் என்ற வாளுறையைத் தவிர வேறு எதுவும் தேவையில்லை.