ஒரு தனிமனித '' நான்'' , தான் மிகவும் குறுகிய சக்தி கொண்டவன் என எண்ணுகிறது; ஆனால் இது ஒரு மாயையே. தன்னை குறுகிய சக்தி கொண்டவனான எண்ணும் இதுவே,பிரபஞ்சமனைத்தும் வியாபித்துள்ள பரப்ரம்மம்.இந்த உணர்வு, புத்தி கூர்மையான ஒரு ஒளிக்கீற்றாலோ அல்லது பிரபஞ்ச மயமான பரப்பிரம்மத்தின் ப்ரேமையாலோ உங்களுக்கு வரலாம். இந்த விழிப்புணர்வு இனம் கண்டு கொள்ளும் ஒரு செயலாகும்; இதற்கு ப்ரேமை அல்லது அன்பு தேவை.அன்பே சிவம்.அன்பே வழியும், முடிவும் ஆகும்.அதனால் தான் நாஸ்திகர் என்று ஒருவரும் இல்லை ஏனெனில் ஏதோ ஒரு விதமான அன்பு அற்றவர் எவருமே இல்லை.எப்படிப் பட்ட அன்பு ,அது எந்த அளவில் இருந்தாலும்,அது தெய்வீகத்தின் ஒரு ஒளிக்கீற்றே அன்றி வேறில்லை.அன்பு அச்சமறியாதது;அது சத்தியத்தை வளர்க்கிறது, சாந்தியைத் தருகிறது;நம்பிக்கையை நிர்மாணிக்கிறது,இசைவை வளர்க்கிறது.அன்பை வளர்த்துக் கொள்வதற்கு மிகவும் எளிதான, தலைசிறந்த மற்றும் பயனளிப்பது அஹங்காரத்தைத் தியாகம் செய்வது தான். அதை அழித்து விடுங்கள், சுதந்திரமாக இருங்கள்.அதை இறைவனுக்கு அர்ப்பணித்து விடுங்கள்; உங்களால் கற்பனையே செய்ய முடியாத அளவிற்கு வளமும், சந்தோஷமும் கொண்டவர்களாக ஆகுங்கள்.