மாலை நேர இருட்டில்,ஒருவர் ஒரு கயிறை பாம்பு எனத் தவறாகப் புரிந்து கொள்கிறார். அந்த இடத்தில் வெளிச்சம் வந்தவுடன், கயிறு மட்டுமே இருக்கிறது- பாம்பு ஒருபோதும் இருந்தில்லை. ஒரு தருணத்தில் ஏற்பட்ட கலக்கம் பாம்பு தோன்றுவதற்கும், கயிறு இல்லாமல் போவதற்கும் காரணமாகிறது. இந்த நிகழ்வே மாயை எனப்படுகிறது. மாயை, இல்லாத ஒன்றை கற்பனை செய்ய வைத்து, அந்த இல்லாத ஒன்றை இருப்பதாக நம்ப வைக்கிறது. ப்ரக்ருதி, அறியாமை மற்றும் மாயை என்ற மூன்றும் இணைந்து உருவாக்கும் சக்தி, மனிதர்கள் தங்களது உண்மையான இயல்பை மறந்து விடச் செய்கிறது. பெரும்பாலும், மனிதர்கள் தாங்கள் பலவற்றை சாதித்து விட்டதாகவும், அவை அனைத்தும் அவர்கள் தங்களது சொந்த முயற்சி மற்றும் திறமைகளின் மூலமே என்று நம்பவும் செய்கிறார்கள்.செயல்களை இயக்குவதும், அவற்றின் மூலம் விளைவுகளைப் பெறுவதும், ஒரு பேராற்றல் கொண்ட சக்தியே என்ற உண்மையை அவர்கள் மறந்து விடுகிறார்கள் ! இதுவே கலக்கத்தின் ( ப்ரமையின் ) விளைவு.இந்தக் கலக்கத்திலிருந்து விடுபட்டு, தங்களது இயல்பான தெய்வீகத் தன்மையை ஒருவர் உணருவதற்கு, நமது முன்னோர்கள் பிரார்த்தனைகளை அறிவுறுத்தினார்கள்.