நாம் இந்த பிரபஞ்சத்தைப் பற்றி நிறையத் தெரிந்து வைத்திருக்கிறோம். பௌதீக விஞ்ஞானம், மனித மனம் மற்றும் கண்கள் என்ற கருவிகள் மூலம் பலவற்றைக் கண்டு பிடித்துள்ளது.கண்களும், மனமும் அவை பொருட்களை எவ்வாறு அந்தத் தருணத்தில் காண்கின்றனவோ, அவற்றை அவ்வாறே ஆராய்ந்து விவரிக்கின்றன. ஆனால், அவை காணும் பொருட்கள் அனைத்தும், இடையறாத நிலையாமை மற்றும் மாற்றம் கொண்டவை.மாறாத நித்ய சத்யத்தைப் பற்றிய சிறிதளவேனும் உணர்வு நமக்கு இல்லை.கண்களுக்கு முன்னால் தெரியும் இந்த பிரபஞ்சம் எதை ஆதாரமாகக் கொண்டிருக்கிறதோ, அதுவே, என்றும் மாறாத தெய்வீகமான பரப்ரம்ம தத்துவம். உங்களால் காண முடிவதில்லை அல்லது மனத்தால் இதைக் கண்டு கொள்ள முடிவதில்லை என்பதால்,இந்த சத்தியத்தை ஏற்றுக் கொள்வதில் தயக்கமோ,சந்தேகமோ கொள்ளாதீர்கள்.இருட்டில் ஒரு காய்ந்த மரக் குச்சியைக் காணும் ஒருவர் அது ஒரு பேயாகவோ அல்லது ஒரு விசித்திரமான மனிதனாக இருக்குமோ என அச்சம் கொள்கிறார்.அது இவ்வாறு உணரப்பட்டாலும் அது இரண்டுமே இல்லை. இந்தத் தவறான உணர்விற்குக் காரணம் '' இருட்டு''. '' இருட்டு'' ஏதோ ஒன்று இல்லாத இடத்தில் ,ஏதோ இருப்பதாகச் சுமத்தி விடுகிறது. இதைப் போலவே, மாயையானது திரையைப் போல தெய்வீகமான பரப்ரம்மத்தை மறைத்து, அதை உண்மையற்றதாக ஆக்கி விடுகிறது.