ஒருவருக்கு இந்த பூமியில் மிகக் குறுகிய கால வாழ்க்கையே உள்ளது.ஆனால் இந்த குறுகிய கால வாழ்க்கையிலும் ஒருவர் தெய்வீகப் பேரானந்தத்தை, தனது காலத்தை கவனத்துடனும், புத்திசாலித்தனமாகவும் பயன்படுத்துவதன் மூலம் பெற முடியும். இரண்டு மனிதர்கள்,உருவத்தில் ஒன்றாகவும், ஓரளவு ஒரே மாதிரியாகப் படைக்கப் பட்டிருந்தாலும், ஒரே விதமான சூழ்நிலைகளில் வளர்ந்திருந்தாலும் , அவர்களில் ஒருவர் தேவதை போல உருவாகிறார்; மற்றவர் தனது மிருக குணத்துடனேயே இருந்து விடுகிறார்.இப்படிப் பட்ட மாறுபட்ட உருவாக்கத்தின் காரணம் என்ன?பழக்கங்களும், இப்பழக்கங்களால் உண்டாகும் நடத்தையும், இந்த நடத்தையினால் உறுதிப்படும் குணநலன்களுமே. மனிதர்கள் குணநலன்களின் சிருஷ்ட்டிகள். மேலோட்டமாகப் பார்ப்பவருக்கு வாழ்க்கை,, உண்பது, குடிப்பது, உழைப்பது மற்றும் உறங்குவதன் ஒரு சுழலும் சக்கரம் போலத் தோன்றலாம். உண்மையில் வாழ்க்கைக்கு ஒரு தலை சிறந்த நோக்கமும், ஆழ்ந்த முக்கியத்துவமும் உள்ளது.வாழ்க்கை ஒரு வேள்வி (யக்ஞம்) போன்றது. ஒவ்வொரு செயலும் இறைவனுக்கு அளிக்கப் படும் அர்ப்பணிப்பாகும். இந்த சரணாகதி உணர்வுடன் நாள் முழுவதும் செயல்கள் ஆற்றப் படுமானால், உறக்கம் என்பது முழுவதுமாக இறை நிலையில் ஆழ்ந்திருக்கும் ஸமாதி நிலையே அன்றி வேறெதுவாக இருக்க முடியும்?