அனைத்து ஜீவராசிகளிடத்தும்,அவற்றை தெய்வ ஸ்வரூபங்களாகக் கருதி, எந்த விதமான பிரதிபலனையும் எதிர்பாராது செலுத்தும் தூய்மையான, தன்னலமற்ற அன்பே உண்மையான அன்பாகும்.அன்பு என்பது அனைத்து ஜீவராசிகளிடத்தும் வெறுப்புக்களற்றதாக, நட்புணர்வும் கருணையும் கொண்டதாக இருக்க வேண்டும். ( அத்வேஷ்டா ஸர்வ பூதானாம் மைத்ர கருணையேவச ). எந்த விதமான ஏற்றத் தாழ்வுகளை ஒருவர் எதிர் கொள்ள வேண்டி வந்தாலும்,எந்த விதமான சொந்த இன்னல்கள் மற்றும் இடர்பாடுகளை ஒருவர் அனுபவிக்க வேண்டி வந்தாலும், உண்மையான அன்பு பாதிக்கப் படாமல் இருக்க வேண்டும்.இன்று,ஏதாவது ஒரு துன்பம் வந்தாலோ அல்லது ஏதாவது இடர் வந்தாலோ அன்பு ,த்வேஷமாக மாறி விடுகிறது. உண்மையான அன்பு என்பது, நற்செயல்கள் என்ற நறுமண மலர்களிலிருந்து தோன்றிய இனிமையான பழம் போன்றதாகும்.அன்பு என்பது ஆயுதமின்றி ஆளுமை புரிகிறது. அது சட்டங்களின்றி முறைப்படுத்துகிறது. ஆதவனைக் கண்டு மலரும் தாமரையைப் போல, அன்பு நுழைந்தவுடனேயே ஒரு மனிதனுடைய இதய கமலமும் மலருகிறது. நெருப்பில் உள்ள பிழம்பின் ஒளியைப் போல,சூரியனின் கிரணங்களைப் போல,தெய்வீக அன்பு என்பது ஒவ்வொரு மனிதனுள்ளும் இருக்கும் இயல்பான குணமாகும்.