ஒவ்வொருவரும் அவர்களுக்கு எது நடந்தாலும் அவற்றை இறைவன் தரும் பரிசுகளாகக் கருத வேண்டும்.இன்ப,துன்பங்களை தெய்வீகப் பரிசுகளாக ஒன்று போலக் கொள்ள வேண்டும்.இந்த முறையில் ஒரு விசேஷமான ஆனந்தம் உள்ளது. அன்றாட வாழ்க்கையில் நாம் தோல்வி, நஷ்டம் அல்லது துயரத்தை பேராபத்துக்களாகக் கருதுகிறோம். ஆனால் இந்த உலகில் எதுவும் ஒரு காரணமின்றி நடப்பதில்லை. சாப்பிடுவதற்கு, பசியே காரணம். தாகமே, எதையும் அருந்துவதற்கான காரணம்.கஷ்டங்களே,துயரத்திற்குக் காரணம். நீங்கள் நிலையான சந்தோஷத்தை அனுபவிக்க விரும்பினால், அப்படிப்பட்ட சந்தோஷத்தின் மூலஸ்தானம் எது என்பதைக் கண்டு பிடிக்க வேண்டும்.அந்த மூலஸ்தானம் அன்பே. இந்த உலகில் அன்பை விட உயர்ந்தது எதுவும் இல்லை. ஒவ்வொன்றுக்கு ஒரு விலை இருக்கிறது.நிலையான அன்பிற்காக்க கொடுக்கப் பட வேண்டிய விலை, தெய்வீக ப்ரேமையே.மனிதனின் முழுமுதற் செல்வம் அன்பே.ஒவ்வொருவரும் இந்த செல்வத்தை பெற விழைய வேண்டும். இந்த செல்வத்தின் மூலம் எவரும் நிலையான ஆனந்தத்தை அனுபவிக்க முடியும்.