ப்ரேமையில் தோய்ந்த ஒருவர் நிறைந்த மனச் சாந்தியுடன், தூய இதயம் கொண்டவராக, எந்த பாதகமான நிலையிலும்,கஷ்டமோ அல்லது நஷ்டமோ, நிலைகுலையாது இருப்பார். இந்த மனத் திண்மை இறைவன் பால் கொண்ட ப்ரேமையால் பெறப்படுகிறது; அது ஒருவருக்கு தன்னம்பிக்கையை ஊட்டுகிறது. தன்னம்பிக்கை மகத்தான ஆத்ம சக்தியை உருவாக்குகிறது. ஒவ்வொருவரும் ஆத்மானந்தத்ததை அனுபவிப்பதற்கு இந்த சக்தியை வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும்.ப்ரேமை என்பது எந்த பலனையோ அல்லது பரிசையோ எதிர்பார்க்கும் உணர்வுகள் இன்றி இருத்தல் வேண்டும். ஏதாவது ஒன்று திருப்பிக் கிடைக்க வேண்டும் என்ற ஆசையுடன் எழும் ப்ரேமை உண்மையான ப்ரேமை அல்ல. எந்த விதமான தன்னலமோ அல்லது எதிர்பார்ப்போ அற்ற ப்ரேமையை வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும்.இது அனைவரது தலையாய கடமையாகும். இறைவனிடம் இது வேண்டும், அது வேண்டும் என்று பிரார்த்திக்கக் கூடாது ஏனெனில், உங்களது திருஷ்ட்டி வரம்புகளுக்கு உட்பட்டது. இறைவனது அருள் எனும் பொக்கிஷப் பெட்டகத்தை நீங்கள் பெறும் போது, அதில் எப்படிப் பட்ட விலை மதிப்பற்ற, தெய்வீகமான, மகத்தான புதையல்கள் இருக்கும் என்பதை உங்களில் ஒருவராலும் கணித்திட இயலாது.