பிரபஞ்சமானாலும்,ஒரு செல் ஆனாலும் இரண்டிற்கும் ஆதாரம், நித்ய சத்யமான பரப்ரம்மமே. அங்கிங்கு எனாதபடி எங்கும் வியாபித்துள்ள அதை பிரபஞ்சத்தோடு சம்பந்தப் படுத்தும் போது, அது ''பரமாத்மா '' என்றழைக்கப் படுகிறது. தனிப்பட்ட மனிதர்களின் அடிப்படை ஆதாரமாகக் கொள்ளும் போது அது ''ஆத்மா'' எனப் படுகிறது.இந்த மூன்றுமே ஒன்றேதான்,ஆனால் அவை, வெவ்வேறாகத் தோற்றமளித்து,குறுகிய திருஷ்ட்டி கொண்டவரை குழப்பில் ஆழ்த்தி விடுகிறது.இந்தத் தன்மைக்கு மாயை என்று பெயர். பரப்பரம்மம், முக்குணங்களான ஸத்வ, ரஜஸ் மற்றும் தமஸ் ஆகியவற்றைப் பயன்படுத்தி. தன்னை வெவ்வேறாக வெளிப்படுத்திக் கொள்கிறது.இந்த குணங்கள், அறிந்து கொள்ளவும் ,ஆசைப்படவும் அல்லது பணியாற்றவும், ஒருவரை உந்துகின்றன. மாயை ஸத்வ குணத்தினால், பரப்ரம்மத்தை தன்னை வெளிக்காட்டிக் கொள்ளச் செய்யும்போது,அது ஈஸ்வரன் அல்லது இறைவனாகத் தோற்றமளிக்கிறது. பரப்ரம்மம் , ரஜோகுணத்தின் மூலம் தன்னை, ஜீவராசிகளாக வெளிக்காட்டிக் கொள்கிறது. அதுவே ,தமோ குணத்தோடு சம்பந்தப் படும்போது, ப்ரக்ருதி அல்லது இயற்கையாக ஆகி விடுகிறது. இவ்வாறு, பரப்பரம்மமே, இயற்கை,ஜீவராசிகள் மற்றும் இறைவன் என்ற மூன்றுக்கும் அடிப்படை ஆதாரமாகும். மாயை, பரப்ரம்மம் பிரதிபலிக்கும் கண்ணாடியாகும்.