எந்த மதமும், மதங்களுக்கு இடையில் த்வேஷத்தை போதிக்கவில்லை. மனிதர்களுள் உள்ள குறுகிய மனப்பாங்கே மோதல்களுக்கும், வித்தியாசங்களுக்கும் இடம் அளிக்கிறது.உண்மையைச் சொல்லப் போனால், இத்தகைய எந்த பூசல்களுக்கும் வாய்ப்பே கிடையாது.உதாரணமாக, '' இஸ்லாம் '' என்ற வார்த்தைக்கு சரணாகதி மற்றும் சாந்தி என்று பொருள்- இறைவனிடம் சராணகதி மற்றும் பிறர மனிதருடன் ஒரு சாந்தி மயமான வாழ்க்கை நடத்துதல் என்பதைக் குறிக்கிறது. புனித குரானில் இரண்டு வார்த்தைகள் முக்கியமானவை - ஸலாத் மற்றும் ஜகாத்; ஸலாத் என்றால் இறைவனை தளராத பக்தியுடன் போற்றுதல்; ஜகாத் என்றால் ஏழை எளியவருக்கு தானம் வழங்கி, சக மனிதர்களுக்கு உதவுதல். பண்டைய கால இந்துக்கள்'' அனைத்து உலகங்களிலும் இருக்கும் எல்லா ஜீவராசிகளும் இன்புற்று இருக்கட்டும் ( லோகாஸ் ஸமஸ்தாஸ் ஸூகினோ பவந்து) மற்றும் '' எப்போதும் உதவுங்கள், ஒருபோதும் தீங்கிழைக்காதீர்கள்''(பரோபகாராய புண்யாய, பாபாய பரபீடனம்) என்ற கோட்பாடுகளுடன் வாழ்ந்தார்கள். இத்தகைய நீதி மொழிகளை தங்களது உயிர் மூச்சாகக் கொண்டு, அனைத்து மதத்தினரும் கடந்த காலத்தில் இணக்கம் மற்றும் இசைவுடன் வாழ்ந்தார்கள். அவர்கள் சத்யம்,சாந்தி,ப்ரேமை மற்றும் சகிப்புத் தன்மையை தங்களது சுவாஸமாகவே கொண்டிருந்தார்கள்.