எதையும், ஒவ்வொன்றையும், நிலையானவற்றையும், நிலையற்றவற்றையும் சிருஷ்டிக்கும் திறன் இறைவன் ஒருவனுக்கு மட்டுமே உண்டு.இறைவன் அனைத்தும் அறிந்தவன் மற்றும் எங்கும் நீக்கமற நிறைந்திருப்பவன்.அவன் தனது தெய்வீக ஸங்கல்பத்தினால், இந்த உலகை சிருஷ்டித்துள்ளான். இறைவனே அனைத்து சிருஷ்டிக்கும் ஆதாரமானவன். தங்கமே பொன் ஆபரணத்திற்கு ஆதாரம்; தங்கம் இல்லை எனில் பொன் ஆபரணம் இல்லை. களி மண்ணே மண் குடத்திற்கு ஆதாரம்; களி மண் இல்லை என்றால், அந்த சிருஷ்டி இல்லை. அதைப் போலவே, இறைவன் இல்லை என்றால், சிருஷ்டி இல்லை. இறைவன் எங்கும் நிறைந்தவன், எல்லா வலிமையும் பொருந்தியவன், எல்லாம் அறிந்தவன்.நம்மைச் சுற்றி உள்ள அனைத்தும் தெய்வீகமே. மனிதர்கள் தங்கள் அறியாமையினால், இந்த தெய்வீகக் கோட்பாட்டை மறந்து விடுகின்றனர்.மனிதர்களை இந்த ஆழ்ந்த அறியாமை மற்றும் பேராசை எனும் உறக்கத்திலிருந்து தட்டி எழுப்புவதற்காக, தலை சிறந்த முனிவர்களும், அவதாரங்களும் பூமியில் இற(ர)ங்கி வருகின்றனர்.எப்போதெல்லாம் அஹங்காரமும், கர்வமும் மனிதர்களின் இயல்பாக ஆகி , அறியாமை தலை விரித்து ஆடுகின்றதோ; மேலும் மனிதர்களின் மிருக குணங்கள் உச்ச கட்டத்தை அடைகின்றதோ,தெய்வீக அவதாரங்கள் தர்மத்தின் மாண்பினை மீண்டும் நிலைநாட்டுவதற்காக, பூமியில் இற(ர)ங்கி வருகின்றனர்.