பேராசை,பயம் மற்றும் கோபம் நிரம்பிய எவராலும் இந்த உலகில் எதையும் சாதிக்க முடியாது. அதிகப் படியான ஆசைகள் ஒருவரை தரமிழக்க வைத்து விடுகின்றன. ஒருவர் தமது ஆசைகளை முழுவதுமாக விட்டு விடவும் முடியாது. ஆனால் அவற்றிற்கு ஒரு வரம்பு இருத்தல் வேண்டும். அவை வரம்புகளை மீறும் போது தான் ஒருவர் தறி கெட்டுப் போகிறார். ஆசைகள் மோசமான ஆபத்தை ஏற்படுத்துபவை. இன்றைய எதிரி நாளைய நண்பனாகவோ அல்லது இதற்கு நேர்மாறாகவோ ஆகக் கூடும். ஆனால் ஆசைகள் நிரந்தர எதிரிகளே.அவை மனிதனை இடையறாது அச்சுறுத்திக் கொண்டே இருக்கின்றன.ஸ்ரீமத் பகவத் கீதை, ஆசையை, மனிதனின் நித்யஸத்ரு(நிரந்தரப் பகைவன்) எனப் பறை சாற்றுகின்றது. எனவே, ஆசையைக் கட்டுக்குள் வைத்திருக்க வேண்டும். ''காமம் ஹித்வா அர்த்தோன பவதி''(ஆசைகளைத் துறந்த ஒருவன் கவலைகள் அற்றவன்). '' லோபம் ஹித்வா சுகீ பவதி''( பேராசையை வென்ற ஒருவன் சுகத்தை அடைகிறான்). மனதிலிருந்து நீங்கள் மாசுகளை நீக்கி விடும்போது மனிதத்துவம், தெய்வீகமாக மாறி விடுகிறது.