ஒரு சங்கராந்தி தினத்தன்று,ருக்மிணி,சத்யபாமா,ஜாம்பவதி,கோபிகைகள் மற்றும் திரௌபதி, பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணருடன் சந்தோஷமாக கரும்பைச் சுவைத்துக் கொண்டு இருந்தனர்.ஸ்ரீகிருஷ்ணர் அவர்களை சோதிப்பதற்காக, தனது கட்டை விரல் கீறப்பட்டு விட்டதைப் போல நடித்தார்.இறைவன் தனது பக்தர்களை எப்போதுமே சோதிப்பான்,சோதனை என்பது இறைவனது சுவையை அன்றி வேறில்லை.பக்தர் இந்த சோதனையில் வெற்றி பெற்று விட்டால்,அவர் இறைவனின் அளவற்ற அருளைப் பெறுகிறார். இறைவன் இந்த சோதனைகளை,வெறுப்பு அல்லது த்வேஷத்தின் அடையாளமாகச் செய்வதில்லை;அவன் இதை எப்போதும் ஆழ்ந்த ப்ரேமை மற்றும் கருணையின் காரணமாகச் செய்கிறான்.ஸ்ரீகிருஷ்ணரின் விரல் கீறப்பட்ட உடனேயை,இரத்தம் கொட்ட ஆரம்பித்தது.சத்யபாமா,ஒரு வேலையாளை உடனே ஒரு துணி கொண்டு வருமாறு கூறினாள்.ருக்மணி தானே ஓடினாள். திரௌபதி இதைப் பார்த்தாள்; உடனே தனது புடவையின் ஒரு துண்டைக் கிழித்து பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணரின் கட்டை விரலில் இரத்தக் கசிவை நிறுத்துவதற்காகக் கட்டி விட்டாள்.இதைக் கண்ட ருக்மணியும்,சத்யபாமாவும், தங்களது ப்ரேமை மற்றும் செயல்கள் திரௌபதியின் அன்பிற்கு ஈடாக இல்லை என்பதை உணர்ந்து அவமானம் அடைந்தார்கள்.பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணர் தனது அளவற்ற கருணையை,திரௌபதிக்கு மிகவும் தேவைப் பட்ட தருணத்தில் பொழிந்து அருளினார்.