ப்ரேமையை உங்களது உயிராகவும்,சத்தியத்தை உங்களது மூச்சாகவும் கருதுங்கள்.சத்தியத்திற்கும்,ப்ரேமைக்கும் இடையில் நெருங்கிய மற்றும் இணை பிரியாத உறவு உள்ளது.இந்நாளில்,மனிதர்கள் ப்ரேமை என்ற வார்த்தையை அதன் பொருளை உண்மையில் அறியாமல் பயன் படுத்துகிறார்கள். ப்ரேமையின் மதிப்பு மற்றும் பொருளை அவர்கள் அறியாததால், அது துச்சமாகக் கருதப்படுகிறது.மனிதர்கள் உலகியலான மற்றும் உடல் சம்பந்தப்பட்ட பற்றுதலை ப்ரேமை என்று தவறாகக் கருதி, அப்படிப் பட்ட ப்ரேமையை உயிரினும் மேலாகக் கருதுகிறார்கள். எப்போது நீங்கள் சுயநலத்தை விடுத்து,தியாக மனப்பாங்கினை வளர்த்துக் கொள்கிறீர்களோ, அப்போது தான் உண்மையான ப்ரேமை தலைசிறந்து விளங்கும். அன்பே இறைவன்,இறைவனே அன்பு. ஆனால், உயிரற்ற உலகியலான அன்பிற்காக நீங்கள் ஏங்குகிறீர்கள்.உங்களது உயிரே ஆன தெய்வீகப் ப்ரேமையை நீங்கள் நாட வேண்டும். உண்மையான ஆன்மீக சாதனை, உங்களது அன்பை,தெய்வீக ப்ரேமையுடன் இணைப்பதில் தான் இருக்கிறது. எப்போது நீங்கள் இப்படிப்பட்ட நிலையான மற்றும் தன்னலமற்ற ப்ரேமையைப் பெறுகிறீர்களோ, அப்போது தான் உங்களது வாழ்க்கை புனிதமடையும்.