எவ்வாறு ஒரு மீன் தண்ணீரில் மூழ்கி, தன்னைச் சுற்றி அதை உணர முடிந்தால் மட்டுமே வாழ முடியுமோ, அவ்வாறே, மனிதனும் ஆனந்தத்தில் மூழ்கி இருந்தால் மட்டுமே வாழக்கூடிய ஒரு ஜீவனாவான்;ஒருவருக்கு ஆனந்தம், வீட்டில், சமுதாயத்தில் மேலும் இந்த உலகில் மட்டும் இருந்தால் போதாது; அவரது இதயத்திலும் இருக்க வேண்டும்.உண்மையில் இதயத்தில் இருக்கும் ஆனந்தமே தன்னைச் சுற்றிலும் ஆனந்தத்தைப் பரப்புகிறது; இதயமே ஆனந்தத்தின் ஊற்றாகும். அந்த ஊற்றினை, இறைவனது மஹிமை,அருள் மற்றும் குறைவே அற்ற அவனது அவதாரங்களை,இடையறாது தியானம் (ஸ்மரணா), ஜபம் (மனனா) மற்றும் நினைவு கூறுதல்(சேதனா) ஆகியவற்றின் மூலம் ,தொட்டுக் கொண்டே இருக்க வேண்டும்.அந்த இலட்சியத்தை இறுகப் பற்றிக் கொள்ளுங்கள்; பக்தன் அதிலிருந்து விலகக் கூடாது. சந்தேகம் அல்லது விரக்திக்கு ஒரு போதும் இடம் கொடுக்காதீர்கள்.