பல சமூக சேவகர்கள் வைத்ய சாலைகளுக்கு சேவை ஆற்றுவதற்காகச் செல்கிறார்கள். நோயாளிகளுக்கு விசிறுவது,அவர்களுக்காக கடிதங்கள் எழுதுவது, பஜனை செய்வது போன்ற பெரும்பாலான சேவைகள் இயந்திர மயமாகச் செய்யப் படுகின்றன. நோயாளிகளுக்கு உண்மையிலேயே என்ன தேவை என்பதைப் பற்றி எண்ணாமலேயே,இவையே தான் சேவை என வர்ணிக்கப் படுகின்றன என எண்ணி, ஆற்றப் படுகின்றன ! சேவை என்பது முழுமனதோடு, சந்தோஷமாக, புத்திசாலித்தனமாக, பயபக்தியுடன் ஆற்றப் பட வேண்டும். சமூக சேவகரின் பரபரப்பைக் கண்டு நோயாளிகள் அருவறுப்பாக உணரக் கூடாது; மாறாக அவர்களது வருகையை, உண்மையிலேயே தங்களது சொந்த பந்தங்களைப் போல,ஆவலுடன் எதிர்பார்க்க வேண்டும் ! உங்களுக்கு ஒரு சேவை பிடிக்கவில்லை என்றால், அதில் ஈடுபடாதீர்கள். அந்தப் பணியின் இனிமையின்மையின் சுமையை உங்கள் மனதில் ஏற்றிக் கொள்ளாதீர்கள். இயந்திரமயமாக செய்யப் படும் வேலை எண்ணெய் அற்ற திரியின் தீபம் போன்றது. உங்களது மன உற்சாகமே அந்த எண்ணெய்; அதை ஊற்றுங்கள், தீபம் பிரகாசமாகவும் வெகு நேரமும் எரியும்.