ஒரு குழந்தை இரவு படுக்கச் செல்லும் முன்பு, அம்மாவிடம் , '' அம்மா! எனக்கு பசிக்கும் போது என்னை எழுப்பி விடு '' என்று கூறியதாம். அதற்கு, அம்மா சொன்னாராம், '' அதற்கு அவசியமில்லை ,உனக்கு பசிக்கும் போது, உன் பசியே உன்னை எழுப்பி விடும் '' என்று பதிலளித்தாராம். அதைப் போல, இறைவனுக்கான தாபம் ( பசி ) ஏற்படும் போது, அதுவே உங்களை பூரணத்துவத்தை நாடுவதற்கு இயக்கி விடும். இறைவன் உங்களுக்குப் பசியையும், வியாதியையும் கொடுக்கிறான்; அவனே உங்களுக்கு உணவையும் மருந்தையும் அளிக்கிறான். உங்களது கடமை எல்லாம் நீங்கள் சரியான பசியையும், வியாதியையும் பெற்று அதற்குத் தகுந்த உணவையும் மருந்தையும் பயன் படுத்த வேண்டும் ! மனிதன் உலகத்துடன் நுகத்தடி போல பூட்டப் பட்டு, உடைக்கப் பட வேண்டும். அதுவே,இந்த உலகம் மாயையானது என்று புகட்டுவதற்கான பயிற்சியாகும்.நெருப்பைத் தொட்டால், அதன் சுட்டெரிக்கும் உணர்வினால்,உடனேயே நீங்கள் கையை எடுத்து விடுகிறீர்கள். அதைத் தொடாதவரை, அதன் ஒளியை மட்டுமே உணர்வீர்கள். எப்படி ,இந்த உலகம் உண்மையும்,பொய்மையும் கொண்டது அதாவது மாயையோ, அதைப் போலவே, நெருப்பும் ,ஒளியும் , உஷ்ணமும் கொண்டது.