ஒவ்வொரு ஜீவராசிக்கும் அன்பு தேவைப் படுகிறது;ஒவ்வொன்றும் அன்பையை சுவாசித்து,அன்பையே வெளிப்படுத்துகிறது.அன்பே வாழ்வின் உயிர் மூச்சாகும்; நீங்கள் ஒவ்வொருவரும் அன்பின் வடிவங்களே.அன்பு அச்சமறியாதது;எனவே அன்பிற்கு, தன்னைத் தாங்குவதற்கு பொய்மை தேவைப்படுவதில்லை.அச்சம் தான் மனிதர்களை,தாம் அஞ்சுபவர்களுக்கு இனிமையாக ஆக்குவதற்காக,உண்மையின் முகத்தைத் திரிக்க வைக்கிறது. அன்பு எந்தப் பரிசையும் நாடுவது இல்லை; அன்பே அதன் பரிசல்லவா. லாபத்தை நாடும் பேராசையின் ஒரு சிறு சுவடு இருந்தால் கூட ,அன்பு பேரமாகி விடுகிறது. அன்பு அனைத்து அஹங்காரத்தையும் நீக்கி விடுகிறது; அன்பு இருக்குமானால், தன்னலம் கடக்கப்பட்டு,மறக்கப் பட்டு,பின்னுக்குத் தள்ளப் பட்டு விடுகிறது. இப்படிப் பட்ட தூய்மையான பக்தி இறைவன் பால் செலுத்தப் படும் போது , அதுவே பக்தி எனப்படுகிறது.