பண்டைய கால மாமுனிவர்கள், தங்களது சக மனிதர்கள் பால் கொண்ட அளவு கடந்த பரிவினால், ஒருவரது கரமும்,சிரமும்,உணர்வுகளும்,உந்துதல்களும் ஒருவருக்கு ஒருவர் எதிராகத் திரும்பாது, அதே சமயம், சத்தியம்,தர்மம்,சாந்தி மற்மும் ப்ரேமையை நோக்கித் திரும்பச் செய்வதற்காக,தினசரி வாழ்க்கை மற்றும் நடத்தைக்கான விதிமுறைகள்,வரையறைகள் மற்றும் வழிகாட்டிகளை அமைத்துக் கொடுத்துள்ளனர். அவர்கள், ஒவ்வொரு செயலையும் சீர்தூக்கிப் பார்த்து, அவை உணர்வுகளையும்,உணர்ச்சிகளையும் தூய்மைப் படுத்துமானால் மட்டுமே, அனுமதிக்க வேண்டும்; கெடுக்குமானால் அவற்றை ஒதுக்கி விட வேண்டும், என பறைசாற்றினர். '' பாவசுத்தியே '' ( உணர்வுகளின் தூய்மை ), ஒவ்வொரு செயலின் பலனாக இருத்தல் வேண்டும். சிலை வழிபாடு,பூஜைகள்,விரதங்கள் மற்றும் உபவாசங்கள், பண்டிகைகள் மற்றும் புனித நாட்கள் என்ற அனைத்தும், தறிகெட்டு அலையும் தன்மையை அடக்கி, ஒருவரை, தன்னை உணர்தல் என்ற நேர்பாதையில் நடக்கப் பயிற்சி அளிப்பதற்காகவே உருவாக்கப் பட்டுள்ளன.