நடைமுறைப் படுத்துவதே ஆன்மீகத்தில் முக்கியமானதாகும்.பாண்டித்யம் ஒரு சுமையே,பல முறை அதுவே குறையாகக் கூட ஆகி விடுகிறது. இறைவன் மிகத் தொலைவில்,கோவில்களிலும் புனித இடங்களிலும் இருக்கிறான் என நம்பும் வரை, மதம் ஒரு சுமை எனவே ஒருவர் கருதுவர்.ஆனால் அவனை இதயத்தில் கொலு வீற்றிருக்கச் செய்து விடுங்கள்; நீங்கள் சுமையின்றி, இலேசாக, ஏன் வலிமை உள்ளவர்களாகவே உணர்வீகள்.இது சாப்பாட்டுக் கூடையைப் போன்றது;தோளில் தூக்கிச் செல்லும் போது பலுவாக இருக்கிறது. நீங்கள் தூக்கிச் செல்லக் கூட முடியாமல் பலவீனமாக உணர்கிறீர்கள்.ஆனால் ஒரு ஓடை அருகே அமர்ந்து,அந்தக் கூடையிலிருந்து உணவை அருந்துங்கள் - உணவின் எடை குறையவில்லை என்ற போதும் கூட, நீங்கள் வலுவுள்ளவர்களாக, ஆனந்தம் அடைகிறீர்கள்.அதுவே உணவை உட்கொள்வதன் பலன். இறைவன் என்ற எண்ணத்தையும் அவ்வாறே செய்யுங்கள். அதைத் தோளில் தூக்கிச் செல்லாதீர்கள்;அதை உட்கொள்ளுங்கள்! வேதங்கள்,'' இறைவன் ஒவ்வொரு ஆத்மாவின் உயிர் மூச்சே '' எனப் போதிக்கின்றன. எனவே, வாழ்வின் ஒவ்வொரு நொடியையும், அவனது மஹிமை,அவனது நினைவு,அவனைப் பற்றிய தியானத்தில் வாழப் பயிலுங்கள்.