அஹங்காரம், உடைத்து அழிக்கப் பட வேண்டிய மிக பயங்கரமான ஒரு மாயையாகும். அர்ஜூனன் கூட இந்த அஹங்காரத்தால் பாதிக்கப் பட்டவனே. ஒரு நாள் ஸ்ரீகிருஷ்ணர் தேரை, பாசறைக்குத் திரும்பக் கொண்டு வந்த போது,அர்ஜூனன் , மற்ற தேரோட்டிகளைப் போல ஸ்ரீகிருஷ்ணர் முதலில் கீழே இறங்கி, அவனுக்காக தேரின் கதவைத் திறக்க வேண்டும் என விரும்பினான். ஸ்ரீகிருஷ்ணர் அதற்கு மறுத்து,தான் இறங்குவதற்கு முன் அர்ஜூனன் இறங்க வேண்டும் என்று வற்புறுத்தினார். இறுதியில் ஸ்ரீகிருஷ்ணர் இந்த வாதத்தில் வெற்றி பெற்று, அர்ஜூனன் முதலில் இறங்கினான். ஸ்ரீகிருஷ்ணர் தனது இருக்கையை விட்டு இறங்கி ,பூமியில் கால் வைத்த உடனேயே, அந்தத் தேர் தீப்பற்றி எரிந்து சாம்பலாகியது ! உண்மை என்னவென்றால், அந்தத் தேரை எரித்து சாம்பலாக்கக் கூடிய பல கொடிய அஸ்திரங்கள் தங்கள் இலக்கை எட்டியிருந்தாலும்,ஸ்ரீகிருஷ்ணரது சக்தியானால் அவற்றின் தீப்பற்ற வைக்கும் திறன்கள் வெளிப் பட இயலவில்லை. இதை உணர்ந்த அர்ஜூனன் பணிந்தான்;அவனது அஹங்காரம் ஒரு கடுமையான அதிர்ச்சிக்கு உள்ளாகியது. இறைவனின் ஒவ்வொரு செயலும், சிறப்புகள் பொருந்தியது என்பதையும் அவன் உணர்ந்தான்.