லக்ஷக்கணக்கானவர்கள் எழுதப்படிக்கத் தெரிந்தவர்களாக இருக்கிறார்கள்; லக்ஷக்கணக்காணவர்கள் பட்டங்கள் பெற்று மேதைகளாகவும், அறிஞர்களாகவும் ஆகி உள்ளனர். இதன் ஒரே பொருள், அவர்கள் திறமையான செய்திகளை சேகரிப்பவர்கள் அல்லது பொது அறிவின் பெரிய களஞ்சியங்கள் என்பது மட்டுமே! ஆனால் ஒருவராலும் அவர்கள் உண்மையில் யார் எனக் கூற இயலாது. மனிதர்கள் வான வெளியில் பல கோடி மைல்கள் பறக்க முயல்கின்றர்;ஆனால் தங்களது அந்தராத்மாவின் உள் நோக்கி ஒரு அங்குலமாவது சென்று அதில் உள்ளதைக் கண்டு கொள்ள அவர்களுக்குத் திராணி இல்லை. அப்படி எனில்,கல்விக்காக அவர்கள் எடுத்துக் கொண்ட கடு முயற்சியாலும், செலவிட்ட சக்தியாலும் என்ன பயன்? உண்மையான கல்வி என்பது, எவ்வாறு பண்டைய பாரதத்தில் , புலன்கள் மற்றும் மனக் கட்டுப்பாடு மேலும் நற்குணங்களை வளர்ப்பது ஆகியவற்றுடன் இணைந்து அறிவும் ,விஞ்ஞான நோக்கும் உருவாக்கப் பட்டு கடைப் பிடிக்கப் பட்டதோ, அவ்வாறு இருக்க வேண்டும்.அதுவே தனி மனிதனுக்கும் சமுதாயத்திற்கும் நன்மை அளித்து, ஒவ்வொருவரிலும் இருக்கும் தெய்வீகம் படிப்படியாக மலருவதற்கு வழி வகுக்கும்.