நாவு இறை நாமத்தை உச்சரித்துக் கொண்டு இருக்கலாம், இறைவனது புகழ் பாடப்படும்போது செவி அதைக் கேட்டுக் கொண்டு இருக்கலாம், கை, இறைவனது சிலைக்கு பூக்களை சமர்ப்பித்துக் கொண்டு இருக்கலாம்; ஆனால், உள்ளார்ந்த ( இறைவனுக்கான ) ஏக்கம் இல்லாமல்,இயந்திரம் போல இவற்றைச் செய்வதனால் எந்தவிதப் பயனும் இல்லை. அவற்றின் இனிமையை அனுபவிக்காது,புனித நூல்களைப் படிப்பது அல்லது வழிபாடு செய்வது ஆகியவை, புளிப்பு மற்றும் இனிப்பான பண்டங்களில் ஒரே மாதிரியான சுறுசுறுப்பு மற்றும் உணர்வற்ற தன்மையோடு மூழ்கி எடுக்கும் கரண்டியை போன்றதாகும். கரண்டி எந்த சுவையையும் மறுப்பதோ, அனுபவிப்பதோ இல்லை. பக்தனின் இதயம் இறைவனை உணர்ந்து, மனம் இறைவனது அருமை பெறுமைகளை அல்லது புனித நூல்களில் கற்றவற்றை நினைவு கூர்வதன் மூலம் புளகாங்கிதம் அடைந்திருந்தால் தான், உண்மையான ஆனந்தத்தை உணர முடியும்.