பல பிறவிகளில் சேர்த்து வைத்திருந்த புண்ணியத்தினால், இறைவனை சரணாகதி அடைந்து, மாயையை வெல்ல வேண்டும் என்று உள்ளார்ந்த தூண்டுதல் , வருகிறது. பாபங்களைச் சேர்த்து வைத்துள்ளவர்கள் கண நேரத்தில் மறையும் புலனின்பங்களை நாடி அலைவார்கள். பறவைகளையும் மிருகங்களையும் போல,உணவு மற்றும் கேளிக்கைகளே வாழ்க்கையின் குறிக்கோள் எனக் கருதி அவற்றில் திளைத்து இறைவனைப் பற்றிய எந்த எண்ணத்தையும் கொண்டிருக்க மாட்டார்கள். அவர்கள் சீலர்கள் மற்றும் நல்லோர்களின் நட்பை வெறுத்து, நற்காரியங்களிலிருந்து விலகி , இறைவனது ஆட்சியிலிருந்து நீக்கப் பட்டவர்களாக இருப்பார்கள். மறு பக்கம் புண்ணியத்தை ஈட்டியவர்கள்,ஒழுக்கத்தில் வளர முயன்று, உயர்ந்த எண்ணங்களை வளர்த்துக் கொண்டு, இறைவனைத் தியானித்துக் கொண்டும், அவனுக்காக ஏங்கிக் கொண்டும் இருப்பார்கள்.இப்படிப்பட்ட சாதகர்கள் துன்பங்கள் அல்லது தேவைகள் அல்லது அறிவு பெற வேண்டும் என்ற தாகம், அல்லது ஞானம் அடைய வேண்டும் என்ற வேட்கை ஆகியவற்றின் மூலம், இறைவன் பால் ஈர்க்கப் படுகின்றார்கள். உதவிக்காக அவர்கள் இறைவனை நாடுகின்றனர் என்பதே அவர்கள் பல பிறவிகளின் மூலம் உயர்ந்த பாதைகளில் ஏற்றம் அடைந்துள்ளார்கள் என்பதைக் காட்டுகிறது.