மனதிற்கு தான் தொடர்பு கொள்ளும் எதனுடனும் இரண்டறக் கலந்து விடும் இயல்பான தன்மை உள்ளது; இந்த இணைப்பிற்காக அது ஏங்குகிறது;எனவே அது எப்போதும் குழப்பம் அடைந்தும் அமைதியற்றும் இருக்கிறது.ஆனால்,இடைவிடாத பயிற்சியின் மூலம் இதனை '' ௐ'' எனும் ப்ரணவ மந்திரத்தை நோக்கி திசை திருப்பி விட முடியும். மனம் இயற்கையாகவே ஒலியின் பால் ஈர்க்கப் படுகிறது;எனவே அதை ஒரு பாம்புடன் ஒப்பிடலாம்.பாம்பிற்கு இரண்டு கொடூரமான குணங்கள் உள்ளன- ஒன்று வளைந்து வளைந்து செல்லும் தன்மை,மற்றொன்று தனது வழியில் வரும் அனைவரையும் கடிக்கும் குணம். மனிதர்களும் தங்கள் கண் பார்வையில் வரும் அனைத்தையும் பிடித்து அவற்றைச் சொந்தமாக்கிக் கொள்ள விழைகிறார்கள்.; அவர்களும் வளைந்த நேர்மையற்ற வழிகளில் செல்கிறார்கள்.ஆனால் பாம்பிடம் மெச்சத் தக்க ஒரு குணம் உள்ளது; எவ்வளவு விஷமுள்ளதாகவும்,கொடியதாகவும் அது இருந்தாலும் கூட, பாம்பாட்டியின் இனிமையான மகுடியின் கீதம் வாசிக்கப் படும் போது,தனது தலையை விரித்து அந்த கீதத்தின் இன்னிசையில் அனைத்தையும் மறந்து ஆழ்ந்து விடுகிறது.அதைப் போலவே, மனிதர்களும், பயிற்சியின் மூலம் ப்ரணவத்தின் ஆனந்தத்தில் ஆழ்ந்து விட முடியும்.