எவ்வளவு பெரிய பண்டிதராக இருந்தாலும் , ஒருவர் கூட மாயையிலிருந்து தப்ப முடியாது. இந்த மாயையின் விளைவாக, மனிதன் துக்கத்தில் ஆழ்கிறான்; அந்த துக்கம் அவனது செயலுக்குத் தடை போல இயங்குகிறது. அளவற்ற ஞானமும் ,துறவு மனப்பாங்கும் கொண்ட மிகச் சிறந்த வீரனான அர்ஜூனன் யுத்தத்தின் பயங்கரத் தேவைகளால் மயக்கம் கொள்கிறான். அதிலிருந்து பிறக்கும் துக்கம் அவனை செயலிழக்கச் செய்கிறது. அசைவும் மாற்றங்களும் கொண்ட இவ்வுலகினால் ஒருபோதும் பாதிக்கப் படாத ஆத்மாவின் மீது ,உண்மையற்ற,நிலையற்ற இந்த உலகின் தன்மையை சுமத்தி,தன் உடல் மற்றும் ஆத்மாவாவை குழப்பிக் கொள்கிறான். இந்த அவலம் வெறும் அர்ஜூனனுக்கும் மட்டுமல்ல,இந்த மனித குலத்திற்கே உரித்தானது ! அதனால் தான் ஸ்ரீமத் பகவத் கீதை என்றும் நிலையான, அனைவருக்கும் பொருந்தும் ஒன்று. அதைப் படிப்பது என்பது மாயை என்ற கடலை நீந்திக் கடக்கும் கலையைக் கற்றுக் கொள்வதற்கு ஒப்பானது. ஸ்ரீமத் பகவத் கீதை லக்ஷக்கணக்கானவர்களுக்கு ஆறுதலையும், விடுதலையும் அளித்துள்ளது என்ற உண்மையே அதனது தெய்வீகத் தோற்றத்திற்கு சான்றாகும்.