உள்ளுறையும் ஆத்மாவே வெளிப்படையான உலகத்திற்குக் காரணமாகிறது. இந்த மெய்ப்பொருளே உருவங்களின் பின்னணி; இறுதியில் இந்த உருவங்கள் மெய்ப்பொருளான ஆத்மாவில் கலந்து விடுகின்றன. வெளித்தோற்றங்கள் மறைந்துள்ள ஆத்மாவில் ஈர்த்துக் கொள்ளப் படுகின்றன. பசுவிலிருந்து வரும் பால் போல பரப்பிரம்மத்திலிருந்து மாயையின் சக்தியானது பஞ்ச பூதங்களாலான, வெளித்தோற்றம் கொண்ட இந்த பிரக்ருதியாக வருகிறது. இந்த பிரபஞ்சம், ஒன்றிணைந்து, பாலாடை,வெண்ணெய் மற்றும் தயிருடன் ஒன்று கலந்துள்ள பாலைப் போல உணரப்படுகிறது; இந்த மூன்றையும், வெப்பம், குளிர்ச்சி இவற்றின் செயலாலும், புளிப்பான மோர்த்துளிகளின் சேர்க்கையாலும், பாலிலிருந்து வெண்ணெயைப் பிரித்தெடுக்கும் கடைந்தெடுப்பது என்ற செய்முறையாலும் பெறலாம். இறைவன் இயற்கையாக பிரதிபலிக்கும் போது, அந்த பிரதிபிம்பம் மாயையாக உருவெடுக்கிறது. பால் தயிராகத் திரிவதைப் போல, இறைவன் இடையறாது மாறுகின்ற மாயையாக ஆகிறான். அவனது ஸங்கல்பம், ஒன்றே ஆனா அவன் மீது மெய்யற்ற பல்வகையான இந்த மாயையை, மேல் தெரியுமாறு ஆக்குகிறது. இறைவன் அனைத்து சக்தியும் கொண்டவன்;எங்கும் நீக்கமற நிறைந்தவன்;மாயைக்கே தலைவன்.