இறைவன் அன்பே உருவானவன். அவனது பிரதிபிம்பமான மனிதனுக்கும் அந்த அன்புதான் அடிப்படைக் குணமாக இருக்க வேண்டும். பின் ஏன் மனிதன் வெறுப்பு,பொறாமை,கர்வம் மற்றும் இறுமாப்பு என்ற குணங்களால் பீடிக்கப் பட்டிருக்கிறான்? அவனது அன்பு வெளிப்புறப் பொருட்களை நோக்கித் திரும்பி இருப்பதால் களங்கப் பட்டிருப்பதுதான் இதற்குக் காரணம். இறைவனது வடிவம் தூய்மை அற்ற இதயத்தில் பதிய முடியாது. எங்கும் நீக்கமற நிறைந்தும், அனைத்தும் அறிந்தும் உள்ள இறைத் தன்மையை உணர்ந்தால் தான் மனிதன் தெய்வீகத்தைப் புரிந்து கொள்ள இயலும். அதன் பிறகு தான் தன்னுள் உள்ள தெய்வீகத்தையும் அவனால் கண்டு கொள்ள முடியும். இறைவன் மீது காந்தம் ஈர்ப்பதைப் போன்ற பக்தியைக் கொண்ட பக்தனுள் ஊற்றெடுக்கும் ஆனந்தத்தை அனுபவிக்க வேண்டும் என்றால் பெரியோர்களிடம் அன்பும் ,பெருமதிப்பும் கொண்டு, பணிவுடனும், மரியாதையுடனும் அவர்களுக்கு சேவை செய்ய வேண்டும். உங்களை ஒத்தவர்களிடம் அன்பையும், நட்புணர்வையும் காட்ட வேண்டும். இளையவர்களிடம் பரிவையும், அன்பு கலந்த அக்கறையையும் பரப்ப வேண்டும். இத்தகைய வழிகளால் நம் அனைவருள்ளும், மற்றும் அவர்கள் உள்ளும் உறையும் இறைவன் மீது உங்களது அன்பு மற்றும் மதிப்பை செயல் முறையில் நீங்கள் காட்ட முடியும்.