எப்போதும் நமக்கு கல்வி புகட்டும் பல்கலைக்கழகம் போன்றது இந்த உலகம். நாம் வியாபாரம் செய்யும் போது, சிலவற்றைக் கற்றுக் கொள்ள முடிகிறது. நாம் விவசாயம் செய்தாலும் கூட, அதிலிருந்து சிலவற்றைக் கற்றுக் கொள்ளலாம். ஜாதி ,மத பேதமின்றி, உயர்வு, தாழ்வு என்ற வித்தியாசம் இன்றி, ஒரு மரம் தனது பழங்களை அனைவருடனும் பகிர்ந்து கொள்வதன் மூலம், அனைவரும் சமம் என்பதை பறை சாற்றுகின்றது. மழை, வெயில், குளிர் எதுவானாலும் பொறுமையுடன் நிற்பதிலிருந்து, மலைகள் நாம் அளவுக்கு அதிகமான, தேக பாசம் கொள்ளக் கூடாது என்பதை அறிவுறுத்துகின்றன. ஒருவர் இறந்து விடும் போது, இந்த உலகம் நிலையற்றது, குடும்பம் என்பதெல்லாம் ஒரு மாயை என்பதை நாம் கற்றுக் கொள்கிறோம். ‘இது என்னுடையது’, ‘அது உன்னுடையது’ என்றெல்லாம் கூறிக் கொள்வதற்கு நமக்கு எந்த அதிகாரமும் கிடையாது என்பதை நமக்கு இது நினைவு படுத்துகின்றது. இறைவனைப் புரிந்து கொள்வதற்கு, அவனது படைப்பே சிறந்த பள்ளிக்கூடம். எல்லா இடத்திலும் நாம் கற்றுக் கொள்வதற்கு ஏதாவது இருந்து கொண்டே இருக்கிறது.