ஆன்மிகக் கல்வியை அளிப்பதை நீங்கள் ஒரு மகத்தான வாய்ப்பாகவும், ஒரு புனிதப் பணியாகவும் கருத வேண்டும். மாணவர்களுக்கு ப்ரேமை மற்றும் பொறுமையுடன் கற்றுக் கொடுப்பதற்கான எல்லா முயற்சியையும் நீங்கள் ஒரு பரிசுத்தமான இதயத்துடன் செய்ய வேண்டும். நீங்கள் சோம்பலை விடுத்து, உங்களிடம் வரும் அனைத்து குழந்தைகளையும், உங்களது சொந்தப் பிள்ளைகளை விடவே அதிகப் பாசத்துடன் நடத்த வேண்டும். குருமார்கள் சமச்சீரான மனப்பாங்கு கொண்டவர்களாக, எவரையும் குலம், மதம் அல்லது இவ்வாறான வேறு அம்சங்களின் அடிப்படையில் வேறுபடுத்திப் பார்க்காமல் இருக்க வேண்டும். அவர்கள் சாப்பிடும் போதெல்லாம், உணவை இறைவனுக்கு, முதலில் அர்ப்பணம் செய்ய வேண்டும் என்று, நீங்கள் அவர்களுக்குக் கற்றுக் கொடுக்க வேண்டும். அவர்கள் பெரியவர்களைச் சந்திக்கும் போது, பணிவுடன் நடந்து கொள்ள வேண்டும் என்பதையும் கூட அவர்களுக்குக் கற்றுக் கொடுக்க வேண்டும். ஒரு ஆசிரியர் அகந்தை கொண்டவராக இருக்க்க கூடாது; அகந்தை உள்ளவர் ஒரு நல்ல குருவாக இருக்க முடியாது. எனவே, நீங்கள் அகந்தை இன்றி இருப்பதற்கான எல்லா முயற்சியையும் செய்து, உங்களது பொறுப்புக்களைப் பற்றிக் கற்றுக் கொண்டு, உங்களது கடமையை ஆற்ற வேண்டும்.