சிலர் ஆரோக்யமாகப் பிறக்கிறார்கள்; வேறு சிலர் ஆரோக்யமின்றிப் பிறக்கிறார்கள்.சிலர் வளமான, கவலையற்ற வாழ்க்கை நடத்துகிறார்கள்; மற்றவர்கள் அவர்கள் வாழ்நாள் முழுவதும் ஏழ்மையிலேயே உழல்கிறார்கள். இதெல்லாம், படைப்பின் பாரபட்சத்திற்குப் போதுமான அறிகுறிகள் என்றோ அல்லது படைப்பவன் காட்டுபவை என்றோ கண்டிப்பாக விவாதிக்க முடியும். சாதாரண மனிதனைப் பொறுத்தவரை, இப்படிப் பட்ட முடிவு நியாயமானதாக கூடத் தோன்றலாம். ஆன்மிக கலாசரத்தின் பரிசுத்தமான நீரோட்டம் இது உண்மையே அல்ல என்று பறைசாற்றுகிறது ! துன்பம் அல்லது இன்பம்,அதிருஷ்டம் அல்லது துரதிருஷ்டத்திற்கு இறைவன் காரணமல்ல ! பின் யார் தீயவற்றையும், நல்லவற்றையும் கொண்டு வருகிறார்கள் ? இதற்கு விடை – நமக்கு நாமே தான் ! மழை, உழுத நிலத்தில் மட்டும் அல்லாது, உழப்படாத நிலத்திலும் சரிசமமாகப் பொழிகிறது. ஆனால், உழப்பட்ட நிலம் தான் அதிலிருந்து பயனடைகிறது ! இதற்கு மேகங்களைக் குறை கூறக்கூடாது. தவறு, தனது நிலத்தை தரிசாக விட்டு வைத்த அறியாத சோம்பேறியின் மீது தான் தவறு இருக்கிறது. இறைவனது அருள் எப்போதும் கைக்கெட்டிய தூரத்தில் இருக்கிறது. அது கூடவோ அல்லது குறையவோ, உயர்வதோ அல்லது தாழ்வதோ இல்லை. நாம் தான் அதை கூடவோ அல்லது குறையவோ, விட்டு விடவோ அல்லது நமது நன்மைக்காகப் பயன்படுத்தவோ செய்கிறோம்.