உங்களது ஒவ்வொரு மூச்சினையும் ப்ரேமையில் தோய்த்திடுங்கள். ப்ரேமை பயம் அறியாதது. பயமே மனதினை பொய்மை, அநீதி மற்றும் தீமைக்கு இழுத்துச் செல்கிறது. ப்ரேமை புகழ்ச்சிக்காக ஏங்குவதில்லை. தங்களுள் ப்ரேமை அற்றவர்களே பரிசுக்கும், புகழுக்கும் ஏங்குவார்கள். ப்ரேமைக்கு, ப்ரேமையே பரிசு. நீங்கள் இறைவன் முன் ஏதாவது அர்ப்பணிக்க வேண்டும் என்று விரும்பினால், அது வெறும் பொருட்களாக இல்லாமல், ப்ரேமையாக இருக்கட்டும். ப்ரேமை ஒரு வியாபாரப் பொருளல்ல; அதன் விலையைப் பற்றி பேரம் பேசாதீர்கள். அது இதயத்திலிருந்து ஒரு சத்தியத்தின் ஓடையாக, ஞானத்தின் நதியாகப் பெருக்கெடுத்து ஓடட்டும்.அது தலையிலிருந்தோ அல்லது நாவிலிருந்தோ எழ வேண்டாம். அது இதயத்திலிருந்து முழுமையாக, சுதந்திரமாக எழட்டும்.